Tag: Prawo podatkowe

Obowiązkowy split payment od 1 listopada 2019 r.

Mechanizm podzielonej płatności (MPP) można stosować dobrowolnie już teraz. Obowiązkowy w stosunku do niektórych towarów i usług miał stać się 1 września 2019 r. Jednak 9 sierpnia 2019 r. przyjęto ustawę o nowelizacji ustawy o podatku od towarów i usług. Wyznaczając jednocześnie nowy termin wejścia w życie przepisów o obowiązku dokonywania płatności w systemie split payment (MPP). Prezydent podpisał ustawę, a termin obowiązkowego mechanizmu podzielonej płatności został przesunięty na 1 listopada 2019 r.

Co więc się zmieni od tego dnia?

Transakcje objęte obowiązkiem mechanizmu podzielonej płatności

Obowiązek korzystania z metody split payment nie będzie dotyczył wszystkich transakcji, a jedynie tych, które będą spełniały łącznie pewne kryteria:

1. kiedy wartość brutto transakcji wyniesie przynajmniej 15.000,00 zł, niezależnie od ilości i wartości poszczególnych płatności; i
2. gdy transakcja będzie dotyczyła towarów lub usług wskazanych w załączniku do ustawy (w tym: paliwa, stal, wyroby stalowe, węgiel, srebro, złoto, platyna, złoto inwestycyjne, aluminium, ołów, cynk, miedź, biżuteria, maszyny i urządzenia elektryczne, komputery, tablety, smartfony, konsole, dyski HDD i SSD, telewizory, aparaty fotograficzne, części samochodowe i motocyklowe, odpady i surowce wtórne różnego typu, usługi budowlane).

W pozostałych transakcjach (tj. na mniejsze kwoty lub spoza listy zawartej w załączniku 4 do ustawy) stosowanie metody split payment pozostanie dobrowolne.

Jak wystawić fakturę z uwzględnieniem split payment?

Na fakturach wystawianych w związku z transakcją objętą obowiązkiem podzielonej płatności mają być dodatkowo (oprócz znanych nam obowiązkowych informacji) umieszczane słowa: „mechanizm podzielonej płatności”. Jest to jasny komunikat dla kontrahenta, że płatność z tytułu danej transakcji powinna odbyć się z wykorzystaniem metody split payment.

Wystawienie faktury z naruszeniem tego obowiązku może wiązać się z ustaleniem dodatkowego zobowiązania podatkowego w wysokości 30% podatku należnego w związku z transakcją (czyli 30% od kwoty VAT wg stawki przewidzianej dla danej transakcji). Chyba że pomimo wystawienia faktury bez słów: „mechanizm podzielonej płatności”, kontrahent i tak zapłaci w systemie split payment.

Zmiana modelu stosowania mechanizmu podzielonej płatności

Dodatkowo w nowelizacji przewidziano także inne zmiany, a wśród najważniejszych:

1. możliwość opłacania ze specjalnego rachunku VAT nie tylko samego VAT i kwoty VAT na fakturach od kontrahentów, ale także należności z tytułu:
   1. podatków dochodowych;
   2. akcyzy;
   3. cła;
   4. VAT od importu;
   5. składek ZUS;
2. objęcie mechanizmem podzielonej płatności także zaliczek płaconych przed wystawieniem faktury;
3. możliwość objęcia jednym komunikatem przelewu płatności należności wynikających z więcej, niż jednej faktury.

Podsumujmy

Termin wejścia w życie przepisów o obowiązkowym stosowaniu metody podzielonej płatności został przesunięty. Środki zgromadzone na specjalnym rachunku VAT będzie można przeznaczać też na inne, ściśle określone zobowiązania. Daje to więcej możliwości rozdysponowania środków. Na przykład w sytuacji, kiedy podatek VAT do zapłacenia okazuje się niższy od kwoty zgromadzonej na specjalnym rachunku VAT. Nowe regulacje wejdą w życie dwa miesiące później. Dzięki temu uczestnicy rynku mają więcej czasu na przygotowanie się do stosowania mechanizmu split payment.

Autor:

Adwokat Joanna Szumiło

Dzisiaj (1 sierpnia 2019 r.) zaczął obowiązywać zerowy PIT dla młodych. Jest to nowa, specjalna ulga w podatku dochodowym (PIT) dla młodych osób. Poniżej odpowiadamy co trzeba zrobić aby skorzystać z tego przywileju – dla siebie albo dla swoich młodych pracowników / zleceniobiorców.

Kto może „zapłacić” 0% PIT?

Zwolnienie z obowiązku zapłaty PIT obejmuje osoby, które nie ukończyły 26. roku życia i osiągają wynagrodzenie z tytułu:

1. umowy o pracę,
2. spółdzielczego stosunku pracy,
3. stosunku służbowego,
4. stosunku pracy nakładczej,
5. umów zlecenia.

Co ważne, zerowy PIT nie dotyczy umów o dzieło, ani osób prowadzących własną działalność gospodarczą.

Ile można zaoszczędzić?  

Nowe przepisy dotyczą tych podatników, których przychód w roku podatkowym nie przekroczył ustalonego limitu. W 2019 r. wynosi on wyjątkowo 35 636,67 zł (tj. 5/12 limitu rocznego), natomiast od 2020 r. będzie to 85.528,00 zł.

Jeżeli Twoje zarobki lub zarobki Twojego pracownika przekroczą ww. progi, opodatkowaniu będzie podlegała jedynie nadwyżka, przy zastosowaniu skali podatkowej. W takim wypadku niezależnie będzie można skorzystać jeszcze z przepisów dot. kwoty wolnej od podatku.

Dla możliwości zastosowania zwolnienia nie ma znaczenia liczba umów czy też liczba pracodawców. Czyli jedyny warunek: łączne przychody uzyskiwane ze wszystkich tytułów prawnych nie przekraczają dozwolonego progu.

Co zrobić, aby zadziałał zerowy PIT dla młodych i otrzymać/wypłacić wyższe wynagrodzenie?

Aby pracownicy / zleceniobiorcy otrzymali wyższe wynagrodzenie od sierpnia (tj. bez obniżenia go o standardowo pobieraną kwotę zaliczki na podatek dochodowy) muszą oni złożyć pracodawcy lub zleceniodawcy oświadczenie, że ich dochody w całości zostaną objęte zwolnieniem z PIT, czyli nie przekroczą wskazanych w poprzednim ustępie limitów. Przykładowy wzór oświadczenia jest dostępny na stronie internetowej Ministerstwa Finansów TUTAJ.

Jeżeli zatrudniasz pracownika, który spełnia wszystkie opisane wymogi, możesz nie odprowadzać zaliczek na PIT w 2019 r. jedynie na podstawie odpowiedniego oświadczenia. Natomiast w 2020 r. oświadczenie nie będzie wymagane – zwolnienie znajdzie zastosowanie automatycznie, z mocy prawa.

Osoby, które zapomną złożyć oświadczenia w 2019 r., będą mogły otrzymać zwrot podatku z tytułu ulgi na podstawie zeznania rocznego.

Autor:
radca prawny Natalia Wojciechowska

Niedawno (kwiecień 2019) Ministerstwo Finansów opublikowało zaktualizowaną „Metodykę w zakresie oceny dochowania należytej staranności przez nabywców towarów w transakcjach krajowych”. Dokument ten wyjaśnia, co MF bierze pod uwagę oceniając, czy biorąc nieświadomie udział w transakcji służącej oszustwu lub nadużyciu w zakresie VAT, dochowaliśmy „należytej staranności”, co pozwala na uniknięcie lub ograniczenie naszej odpowiedzialności.

Cały dokument dostępny jest TUTAJ.

Czym jest metodyka

Metodyka określa wytyczne dla podatników VAT, w jaki sposób bezpiecznie nawiązywać i kontynuować współpracę biznesową z kontrahentami, aby uniknąć m. in. problemów z rozliczeniem podatku naliczonego. Wskazuje ona na dwa typy kryteriów, tj. formalne oraz transakcyjne, które podatnik powinien wziąć pod uwagę w trakcie weryfikacji kontrahenta.

Kryteria formalne – status kontrahenta

W ramach czynności „formalnych”, które powinny być częścią procedury poprzedzającej nawiązanie współpracy z nowym kontrahentem (ew. w odpowiednim zakresie okresowo powtarzane względem stałego kontrahenta) znalazły się m.in.:

• weryfikacja, czy kontrahent jest zarejestrowany we właściwym rejestrze np. KRS lub CEIDG, a także jako podatnik VAT czynny (TUTAJ);
• weryfikacja kontrahenta pod kątem wpisu do prowadzonego przez Szefa KAS wykazu podmiotów, które zostały wykreślone z rejestru jako podatnicy VAT lub które nie zostały zarejestrowane, a także które zostały następnie przywrócone (wykaz dostępny TUTAJ);
• weryfikacja wymaganych koncesji i zezwoleń itp. (w kontekście sprzedawanych przez kontrahenta towarów lub usług);
• weryfikacja umocowania osób reprezentujących kontrahenta (np. na podstawie danych wynikających z KRS lub CEIDG – odnośniki powyżej).

Z dokonanych czynności, zwłaszcza w kontekście istotnych lub powtarzających się transakcji, warto sporządzić notatkę i wydruki / zrzuty ekranu / pobrać odpowiednie zaświadczenia.

Kryteria transakcyjne – rodzaje transakcji oraz okoliczności, które powinny wzbudzać wątpliwości podatnika

W następujących przypadkach należy zachować szczególną ostrożność:

• transakcja została przeprowadzona bez ryzyka gospodarczego;
• płatność dokonywana jest gotówką lub została podzielona w ten sposób, że poszczególne części ceny nie przekraczają kwoty 15.000 zł;
• płatność dokonywana jest przelewem na dwa odrębne rachunki bankowe, rachunek podmiotu trzeciego lub rachunek zagraniczny;
• cena towaru znacząco odbiega od ceny rynkowej bez ekonomicznego uzasadnienia;
• oferowane towary należą do innej branży niż ta, w której działa kontrahent i których dotychczas podatnik nie nabywał, jeżeli zmiana profilu działalności nie ma uzasadnienia ekonomicznego;
• kontakt z kontrahentem lub z osobą go reprezentującą nie był odpowiedni dla okoliczności danej transakcji;
• kontrahent posiada siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej pod adresem, pod którym brak jest oznak wskazujących na jej rzeczywiste prowadzenie;
• termin płatności jest krótszy niż oferowany przez innych dostawców z tej samej branży bez ekonomicznego uzasadnienia;
• warunki transakcji znacznie odbiegają od tych, które uznawane są w danej branży za gwarantujące bezpieczeństwo obrotu;
• kontrahent dostarcza towary niezgodne z wymaganiami jakościowymi określonymi w powszechnie obowiązujących przepisach prawa;
• transakcja nie jest udokumentowana umową, zamówieniem lub innym potwierdzeniem jej warunków;
• kapitał zakładowy kontrahenta jest niewspółmiernie niski w stosunku do okoliczności transakcji;
• kontrahent nie posiada zaplecza organizacyjno – technicznego odpowiedniego do rodzaju i skali prowadzonej działalności gospodarczej;
• kontrahent nie dysponuje stroną internetową (lub nie jest obecny w mediach społecznościowych) z informacjami odpowiednimi do skali prowadzonej działalności, mimo że jest to przyjęte w danej branży.

Znamy kryteria – co dalej?

Jak wskazuje MF, wszystkie kryteria mają charakter niewiążących wytycznych, których spełnienie nie przesądza o pozytywnym zakończeniu ew. kontroli podatkowej, ale istotnie zwiększa prawdopodobieństwo uznania, że jako podatnik dochowaliśmy „należytej staranności”.  Przy istotnych lub „niepewnych” transakcjach warto rozważyć także zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności (tzw. split payment).

Co ważne, każdy podatnik może wykazywać swoją staranność również w inny sposób niż przewidziany w metodyce. Nie mniej jednak warto wziąć powyższe kryteria pod uwagę tworząc wewnętrzne procedury doboru lub zatwierdzania kontrahentów. W erze szeroko pojętego compliance, na pewno będzie to stanowiło „wartość dodaną”.

Autorzy:

r. pr. Natalia Wojciechowska

adw. Grzegorz Leśniewski